ئاژوان کوهی که درحد فاصل کامیاران و کرمانشاه قرار دارداز رشته کوه های پراو میباشد.جمعه هفدهم فروردین.
تعداد نفرات شرکت کننده ۱۹نفر ساعت حرکت از سنندج ۵ بامداد،به سمت شهرستان کامیاران رفته و ساعت ۷ به روستای محمود آباد (میمون آباد)رسیده.بعد از پیاده شدن از ماشین و گرفتن چند عکس دسته جمعی با سر قدمی آقای فریدون میرانی و عقب داری آقای حامد سعیدی فرد به سمت دره میمون آباد حرکت کردیم.گل های سفیدی که نوازش خورشید رو لمس می کردند عطر خاصی به دره بخشیده بود، همگام قدم هایمان شده بودند،آواز طنین انداز دسته پرندگان روح تیم را به پرواز در آورده بود.در ابتدای مسیر دیواره و صخره های به هم متصل چشم نواز بودند. در امتداد راه چندین مسیر دست به سنگ، چالشی برای تیم بود بالا رفتیم (ثابت گذاری شده توسط کوهنوردان استان کرمانشاه) . دره همه را محصور خود کرده بود این همه زیبایی کنار هم باعث گرفتن عکس های زیبا و آلبومی از خاطرات برای همه شده بود،کمی از وقت را از دست داده بودیم .در کنار سنگی زیبا نشسته وباهمدیگر صبحانه را صرف نمودیم .در طول مسیر پاکوب خوبی وجود دارد و گاهی از اوقات با سنگ مسیر یابی شده بود .بعد از مدتی کوتاه شروع به صعود دره کردیم و به بالای آن رسیدیم و آفتاب دوباره نگاهش را به ما کرد .به بالا دست دره رسیدیم که به دشت لاله های واژگون مشهور است رسیدیم .گل های لاله سرخی که تعداد کمی هم داشتن در میان سبزی گیاهان زیبایی درخشانی داشتند .کمی بالاتر که رفتیم به چاه آبی رسیدیم که آبش قابل شرب نبود. مسیر را ادامه دادیم درمقابلمان کوه کمره که و (کمره کبود) خط الراس به سمت چپ کوه بلوچ قرار داشت .قرار آن بود که هر دو قله را صعود کنیم.به راه خود ادامه دادیم، مسیر کو کمره که و برفی بود و شروع به برف کوبی کردیم که آقای مهدی محمودی قبول زحمت نموده و برف کوبی و جلو داری را انجام دادن به نقطه خط الراس رسیدیم ،کوه اجازه صعود نمیداد به دلیل حجم زیادبرف و نبود تجهیزات زمستانی پس از صرف وقت تصمیم بر این شد به سمت کوه بلوچ رفته .در امتداد خط الراس صخره ای و وجود چند تیغه به سمت قله بلوچ راهی و شیب نهایی رو رفتیم .(قله بلوچ بلند ترین قله بین قلل ئاژوان می باشد)همه با تلاش و همت توانستیم قله را صعود کرده در ساعت ۱:۲۰دقیقه کمی استراحت و چند عکس و دیدن مناظر زیبا روی قله .شروع به پایین رفتن کردیم در کنار چاه آب ناهاری خورده .مسیر فرود خود رو عوض کرده به هزار تو در توی کوه ئاژوان سپردیم. هیچ پاکوبی نبود ، فقط نشانه هایی به سبک کوهنوردان کوهستان ،در میان سنگ ها و درختان که بدرقه مان میکردند رو به پایین رفتیم.دشتی زیبا در انتظار مان بود پر از شکوفه های صورتی بادام کوهی، غروب آفتاب زیبا هم قدم مان بود تا رسیدن کنار ماشین ساعت ۶:۲۰ بعد از خوردن کمی آب به سمت سنندج راه آفتادیم وپایان برنامه ساعت ۹
جا دارد تشکر ویژه از همه عزیزان همنورد کنم که یاری دادند خاطره ای زیبا در کنارش داشته باشم .
سرپرست برنامه :ظاهرفاتحی
دیدگاهتان را بنویسید